hiçbir şeyden sonra her şeyden önce!..

baktı nihat, dedi sorular ne çok ve neden cevaplar yok
tavukların kanatları varsa neden uçmazlar?
sıkıldı işte tüm bu sorulardan da kendi cevabına devam etti
çobanlığa...
topunu havaya diken bir çocuk gibi ağzı açık baktı gökyüzüne
ki yağmur aynı o çocuk kadar sabırsızdı yağarken
bir şeyler içindi bir şeyler olsun diye
ama işte sonsuzcaydı yalnızlık
çarpardı herkesin kendi gerçeğinin yıldırımı yine kendine
fakat nihat'ın ki kimsesizdi ve kimsesizliktendi
kimsenin bir kere bile gözlerine bakmadığı soğukluk, olancası buydu...