kulağımı ürpertince sesin hiç söylenmemiş bir türküyle doldu içim ve ben atının üstünde yüreğinin sazıyla gezen bir göçebe gibi çaldım türkümüzü, içim seninle doldu TAŞTI...
ben ki kaçmam şiddetinden depreminin, sarsıntılarda buldum seni bir gece, yağmur yağıyordu. acınacak haldeydi sesim ta ki sen duyana kadar ve şimdi boşluğunda yankılanmakta çığlıklarım, o en güzel boşlukta. sözlerim çıktılar ağzımdan çılgınlar gibi senin aklına koşuştular, ben her sokakta seni düşünmekteyim, bana serseri diyor görenler ama hiç bilmiyorlar seni düşündüğümü. bilemezlerde ne düşündüğümü, bilmekte istemezler. onlar ki anlamazlar hiç, sadece anlatırlar olanı ve en çokta biteni...
sıyırarak ruhumdan herkesi, aynalar yaptım da gözleriden kapladım evrenimi ve nereye baksam görmekteyim gözlerinden kendimi. derim ki: en güzel manzaradayım en güzel kadındayım... seyreylesin alem yaşananları, aptallıklarını; ben senin bilinmezindeyim. öyle bir yer ki tanrı'dan uzak, şeytan'dan uzak, her şeyden uzak... ruhuna yakın...
öpüyorum seni: hasret oluyor bu öpüş.
özlüyorum seni: özlemek oluyor yaşam.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder