....

kaldırımda neden kimseler yok?
düşüncelerim duvara sürtünüyor
-değil mi ki zaten aklın ülkesi surlarla çevrili-
caddenin neden boşaldığı hakkında kimsenin fikri yok
kimseler bilmiyor sen biliyorsun kalbimi
onun neden yaralı bir yaban gibi inlediğini
benim tek bildiğim saçlarını kısalttığın.

zaman upuzun bir çöl, kurutuyor tüm vahaları
biliyorsun giderken tüm saatlerimi sana bıraktım
heybem tıka basa yalnızlığımla doldu