yapıştırdığın yerden kırılmıştır hayat ve kalakalmışsındır içi boş bir silah gibi: manasız. fakat bu tetikte yaşamak neden?..
son nefesini cebinden düşüren, ödünç nefeslerle ne kadar yaşasındı; gitsindi ve dönmesindi...

ölüme yakınım
anamın rahminden nasıl çekildiysem.
yağmur çatlatırken toğrağı
o karıncanın çığlığı gibi.

ve
aklımı kaçırdım
gizlendiği ıssız çukurdan.
düşüncelerim ayaklarımın altında
acı çeken atlar gibi öldürülmeli
düşlerin varolduğu yokluğa karışırken
-acıtsada!-